Herfstklussen

November

Het wordt nu het soort weer waarbij je werkjes moet zoeken waar je het warm van krijgt. De knotwilgen langs de ringvaart zijn zo te zien al een tijd niet meer gedaan, Dat moet je in het voor- of najaar doen.  Dat komt er kaal uit tezien, maar molens horen nu eenmaal niet tussen de bomen te staan.

Ondertussen besluiten de ganzen er massaal vandoor te gaan. Ik vraag het eens na bij Jan. Die vindt het aan de vroege kant

December

En toen was het ineens winter.

Dat hadden die ganzen toch niet zo gek gezien.
Behalve deze dan.

Conny en ik slepen ondertussen steeds meer leuke ouwe spulletjes naar de molen. Het komt er steeds meer bewoond uit te zien.

Zondag 17 oktober,
Na de drukte van het molenweekeind is er nu tijd om wat dingen in orde te maken die na de restauratie zijn blijven liggen. Om te beginnen moet er één van de zeilen opnieuw worden voorgedragen [opgehangen]. Dat was aan het hekwerk geknoopt om niet in de weg te zitten bij het werk aan het voorkeuvelens [de houten constructie aan de voorzijde van de kap].


Niet zo

maar zo

Het linker bovenhoektouw moet met een hulptouw vanuit het stormluik worden opgetrokken en vastgemaakt aan een oog aan de "komende" wiek.

Conny kijkt of´t goed zit.

Beneden moet het zeil dan op zijn plaats vast zitten, en er moet iemand kijken of het zonder plooien zit. Ik moet dan een beetje optrekken of laten zakken tot het goed zit.







Dit dus



En dan gaan we de stropbeugels van de oude schoren losmaken. Da´s lekker dom klop en kleunwerk, want die zitten goed vastgeroest.

 
 

De nieuwe schoren hangen aan een kettinkje, en we willen die gaan vervangen door de oude stroppen, als ze wat zijn opgeknapt. Tenslotte moet de boel wel origineel blijven.



En niet dit





 



Zondag 24 oktober.
Vandaag ziet het er mooi uit na alle regen. Mooi dagje om de knotwilgen langs de vaart te knotten.

Er zeilen wel prachtige buien langs. En dan zie je dit...

De pot met goud ligt in de ringvaart..







Het was lekker druk op het molenweekeind.Er zijn zo´n negentig bezoekers langs geweest.  




Soms stond er zelfs een rij.

We hadden eindelijk het weer waar we al maanden recht op hebben, en er stond een lekker maalwindje.


Lekker briesje uit Oost



Heel leuk was het bezoek van Frans Hendriks met kinderen en kleinkinderen. Hij is één van de zoons van Frans hendriks die van 1932 tot 1952 molenaar was.

De nazaten van molenaar FransHendriks, voor de familiefoto uit 1951



Genoeg gefeest (voorlopig). De restauratie voltrekt zich ondertussen in een straf tempo.

Op maandag 20 staat de hoogwerker voor de deur,
en twee dagen daarna hangt de nieuwe staart op zijn plaats.

Het weekeind daarna zit alles vast, 

deze week wordt alles afgewerkt, en ik hoor juist dat we aanstaande zaterdag en zondag kunnen gaan draaien. Dat komt mooi uit, want dan is het molenweekeind Noordholland - zuid. Onze ganzenfamilie lijkt dat niet af te gaan wachten zoals je hiernaast kunt zien (trekken die al zo vroeg? morgen aan Jan vragen).

Ik denk dat het wel aardig weer gaat worden (blijft), de molen staat er weer prachtig bij, behalve het grote werk is er van alles vernieuwd, zoals de kistraampjes (die heten zo omdat ze in een soort kistje in het rietdek zitten) die je hiernaast ziet. Binnen zijn er steeds meer leuke ouwe dingetjes te zien, dus kom vooral kijken, dit weekeind!





18 september

Vandaag weer feest! Conny en ik vieren onze 25e trouwdag.

De molen staat nog steeds te wachten op de molenmakers. Vinden wij nu niet zo'n ramp, dan hebben we de ruimte.

O ja en

<= dit

is niet voor de balkonscene of zo

Het werd zowaar droog en mooi weer, precies totdat de laatsten naar huis gingen.

Buiten was er BBQ in typische SMZK stijl, en wat later werd de molen binnen tot het kleinste theater in Nederland omgetoverd:

Muziekgroep parelmoer.

 nog meer Parelmoer

Met dank aan alle vrienden die hielpen bij het opzetten en opruimen, en aan al onze gasten. Niet in de laatste plaats omdat er na het feest een waar fonds in de donatiemelkbus lag. Hoe we daarmee het interieur gaan verfraaien krijg je nog te horen.O ja en dank aan het weer.

De molen staat er al een tijdje vermomd als binnenkruier (een noordhollandse binnenkruier wordt binnen in de kap op de wind gekruid) bij: de staartbalk, de spruiten en schoren zijn eraf. De spruiten moeten vervangen worden door een langer exemplaar, om de staart weer de juiste vorm te geven. De staartbalk blijkt te rot te zijn voor hergebruik, ik kan er bijna m´n hand in steken.

Draaien is er voorlopig niet bij. De vangstok ligt er ook naast, die krijgt een verfbeurt.(foto Jos van Schooten) Het schilderwerk in de woonkamer is ondertussen klaar, en we zijn al een tijd naar spulletjes aan het speuren om er een beetje sfeer in te brengen. Daar ga ik nog geen foto's van laten zien, kom maar eens kijken.

Ondertussen hebben we de jaarlijkse BBQ van de stichting weer eens op de Vijfhuizer kunnen houden  (foto van Jos).

Aanstaand monumentenweekeind zijn we gewoon open, ook al staat de molen nog stil. En op 9 en 10 oktober is erhet molenweekeind Noordholland/zuid. Misschien is de restauratie dan al goed op gang.

zaterdag 3 juli

De molenbouwer is langsgeweest, er ligt gereedschap, en als ik ga smeren, zie ik dat de kap is vastgezet. Kruien is er voolopig niet bij. Gelukkig is de wind west, en de molen staat ongeveer goed, mar net niet helemaal. De wind valt iets krap in, en daardoor is er wel wat zeilslag. Dat krijg je als de wind teveel aan de voorzijde van de onderste wiek staat. Samen met de tegenwind zorgt dat er voor dat de druk op het zeil dan wat klein is. Achter de onderste wiek stroomt de wind moeilijk weg, en dat alles zorgt ervoor dat het zeil van het hekwerk wordt gelicht. Even verder klapt het weer terug.

Ik heb maar halfjes voorgelegd, dat maakt het wat minder erg, en het waait toch hard zat.

Binnen is het schilderwerk zo goed als klaar. We zijn er dik tevreden mee.

Buiten is het vliegles voor de grootste jonge ganzen. Ze worden telkens meegenomen voor een rondje om de molen, naar de overkant van de ringvaart, en dan weer even landen om bij te komen.

Voorlopig is dit ons laatste weekeind op de molen, over een week gaan we met vakantie, en dan zullen we zien hoever de molenmakers zijn.

Zaterdag 27 juni

Afgelopen maand is het schilderwerk goed opgeschoten. Samen met Jos van Schooten (de molenaar van de Eenhoorn) heb ik een vervanging voor het rotte windbord gemaakt. Nieuw maken gaat sneller dan repareren, volgens Jos. Naar de molen ermee, en daar pas schaven. En dan moet het nog in de verf.

De ganzen gedijen goed, maar of ze daar bij Schiphol blij mee zijn... Er heeft zich nog een vijfde gezin aangesloten bij het flottielje in de ringvaart.

Het is intussen zomers weer geworden. De wind waait al een paar weken uit noord, en veel is het ook niet. Op warme dagen komt er s'middags een zeebriesje, en dan moet de molen weer op het westen worden gezet. Zo'n zeebries komt van de opstijgende warme lucht boven land, die dan door koele lucht van zee wordt aangevuld.

Binnenkort zullen de molenmakers wel arriveren, ze zijn nu aan het werk op de Adriaan.

Zaterdag 29mei

Beetje grijze dag. Er staat weer een hek rond het erf. Rob Joosten heeft nieuwe naamborden gemaakt, en dat ziet er een stuk beter uit dan wat er eerst hing. Daar kwam nog weel eens commentaar op
30 mei.

Nog wat grijzer, en zijn onweersbuien bij. Ik zet zeil op één roe, dan kan ik de molen aanhouden [tijdje stilzetten] met die roe horizontaal als het heftig wordt. Een vertikale bezeillde roe gaat meer tekeer in zi'n geval. Zo'n bui trekt een hoop wind naar zich toe, (de opstijgende lucht voor die bloemkoolwolken moet tenslotte ergens vandaan komen). Dan komt de wind een tijdje uit een andere hoek en kan zelfs achter de zeilen komen. Als de bui over is getrokken is ie weer terug. Vandaar aanhouden, daar ga je niet achteraankruien.

Een uitgeputte jonge mees komt even uitblazen.

We krijgen een dikke bui recht over ons heen. met donderslagen, dus moet de bliksemafleider eraan. Helaas heb ik maar één aansluitbeugel, en die zit net op de verkeerde roe. Daar ga ik er nog een paar van bestellen. Als het opklaart draaien we nog een uurtje door. Van achteren ziet de bui er imposant uit.

Hemelvaartweekeind
Lekker lang weekeind, dus we kunnen er weer tegenaan

De geredde pubergans is weer bij z'n familie zo te zien. De vier families grauwe ganzen zijn altijd bij elkaar in de buurt. Dit zijn ze alle 25 (kleintjes goed verstopt) lekker aan het dobberen.

Wij zijn lekker aan het schilderen, de molen draait lekker, en een lepelaar lepelt lekker in de molentocht [de brede sloot waar de molen aan staat en  waar alle sloten van de polder in uitkomen].
Ik vind nog een windbord met rot. Naar de werkplaats ermee.

Pinksterweekeind.
Het wordt nu echt mooi weer. Wel staat er alle dagen een raar windje. De wind waait ongeveer uit het Westen, maar soms draait ie een streek [kwart van het kompas] naar Noord. En even later weer terug.

Dat gebeurt vaak als er een bui langstrekt, maar de lucht is strakblauw. De eerste keer krui ik de molen er braaf achteraan, om vervolgens weer terug te moeten.

Conny schildert binnen, en ik heb er weer wat borden uitgeplukt om een verfbeurt te geven. Deze mag nog wel een tweede laag krijgen, en als ik met de borden (vijf per wiek) klaar ben zal ik de voorzomen en de bordschroot [rechts en links van het bord op deze foto] ook aan moeten pakken. Voorlopig zul je de molen nog een tijdje met allerlei lege plekken in de wieken zien draaien.

De molen begint ook hekwiggen rond te strooien, die beginnen door het mooie droge weer te krimpen en raken dan los. Alles vastslaan dus.

Vrijdag 30 april & Zaterdag 1 mei & de meivakantie

Vandaag draaien we dus zonder het bord dat in reparatie is. Het overeenkomstige bord op de andere wiek aan dezelfde roe is er ook uit, anders wordt de molen wanwichtig [Uit evenwicht. Weer zo'n mooi molenaarswoord]. Normaal gesproken gaan de borden er pas uit als het zo hard waait dat alle zeilen zijn opgedoekt, en de molen dan toch nog te snel draait.

Het slechte bord is nummer twee, en ik heb de borden één er ook maar uitgehaald, anders zit er zo´n raar gat ergens in het midden.
Binnen staat de woonkamer voor zover het timmerwerk klaar is in de grondverf, en kunnen we aan het kleuriger werk gaan beginnen. Er is een mooi schema uitgezocht, in overleg met monumentenzorg of zo (daar was ik niet bij). Het is een traditionele kleurstelling uit deze streek.

Hier is Conny aan het werk. Ikzelf doe de grote vakken.









Als we naar huis gaan, dan zien we naast het pad een geroofd ei.

Hopelijk is het niet van Katrientje (zo hebben we onze eendemoeder gedoopt),

De volgende dag.

Katrien zit nog op haar post. Weer een dag later is het nest leeg. Er liggen wateierschalen. Ik ga er maar vanuit dat alles op zijn zwempootjes terecht is gekomen. We gaan lekker door met schilderen, en het begint al wat te worden. De foto hiernaast geeft een indruk van de kleuren. Voor het eindresultaat moet je maar eens komen kijken.

Vrijdag 14 mei.
Weer geen draaidag. We werken de plekjes blij. Als we naar huis gaan hoor ik geklots in de voorwaterloop [=het kanaal(tje) waardoor de molen afwatert op het boezemwater (dat is hier de Ringvaart)]. ??! Dat kan helemaal niet, want die is afgedamd. Die dam is een beetje lek, en er staat nog steeds water in. Er blijkt een ganzepulletje in rond te ploeteren dat er niet meer uit kan. Laarzen aan dus maar. Het beestje laat zich niet al te moeilijk vangen, maar niet nadat ik tot zover in de klei ben gezakt dat mijn laarzen water gaan maken.

Hij weegt toch wel zo'n kilo of twee, drie. Ik laat ´m weer gaan. Het ganzebeest  waggelt verbaasd over de dijk richting zijn familie. Het gaat prima met de ganzenpopulatie hier, er zwemmen vier paren in de buurt, met elk vier of vijf pulletjes. Ik vind het niet zo´n goed idee, die dam. Hij doet af aan het karakter van de molen, er is gevaar dat de fundering uitdroogt, en nu dit. Hij is wel nodig voor het wandelpad.

Zaterdag 24 april

Het weer is net zo mooi als voorspeld, maar wat betreft de wind zat men er gelukkig naast. Voor het eerst dit jaar flink wat aanloop. Dat begint al voordat we aankomen, een clubje Duitse kanovaarders is net bezig zich voor een picknick op onze tuinbank te installeren. Er staat maar een half hek om de molen, maar ik vind dat je dat toch wel ff aan de molenaar moet vragen.... Het loopt allemaal heel gemoedelijk af. Ze komen hier elk jaar.
Binnen wordt er weer geschilderd, buiten houden drie boerenganzen de boel in de gaten.

Zondag besluit ik de wilgen langs de waterkant te knotten. Die staan wellicht in de weg als de molenmaker binnenkort komt. Het is eigenlijk al wat te laat in het knotseizoen, dat van november tot maart loopt. Vanwege het koude voorjaar is alles wat later, dus het moet nog maar. Even later zie ik dat er nog meer plannen zijn met deze boom. Had ik kunnen weten, knotwilgen zijn popuair bij eenden. Ik laat de boel maar met rust.

Even later is de aanstaande eendemoeder weer op haar post, en kijkt me achterdochtig aan. Begrijpelijk. Hopelijk is ze er niet te lang afgeweest, we zullen zien.
Bij het afzeilen zie ik dat één van de windborden [die zitten aan de voorzijde van de wiek, dus aan de andere kant dan het zeil en moeten de wind daar overheen leiden], dat al danig kromgetrokken is, uit elkaar begint te raken. Dat moet mee naar de werkplaats.

Zondag 4 April.
Vandaag staat er een straf windje. Mooie gelegenheid om je eens te laten zien wat het spreekwoord "een tik van de molen hebben" zou kunnen betekenen.



Dat kan dus alleen maar betekenen dat zo iemand zijn hoofd kwijt is. (waarschijnlijk ligt het in de ringvaart.)
De molen draait hier zo.n 70 enden, en kan nog wel anderhalf keer zo snel...

Zaterdag 10 April
De wind is Noordoost, dus moet de molen helemaal om worden gekruid ("gekrooien" in het Uterechs).
dat ziet er zo uit:

Verder kruien dan vandaag komt niet voor. Ik hoef dus mooi niet naar de fitness.

Zaterdag 17 april.
Weinig wind vandaag, dus ga ik het hekwerk maar eens opmeten voor het bestellen van nieuwe zeilen.
Dat is het enige maatpak dat de molenaar zich met enige regelmaat veroorloven kon denk ik zo.

Zondag18 April.

Er staat vandaag best nog wel een aardig windje, de weerman zat er mooi naast. Terwijl Conny binnen aan het schilderen is, zeil ik de molen op.
De lucht is strakblauw, net als gisteren en er is geen vliegtuigstreep te zien. Alle vliegverkeer ligt plat door de IJslandse vulkaanuitbarsting.

Na het opzeilen gaa ik even aan het krooshek van het gemaal aan het werk. Vuilvissen was één van de taken van de molenaar. Naast de molen staat een elektrisch gemaaltje, wat de taak van de molen heeft overgenomen, en dat leent zich voor de volgende kleine demonstratie.

Als je dat niet regelmatig doet, dan kan er een dam van dode waterplanten voor het hek komen zitten, met het bezwijken van het hek tot gevolg. De vijzel van het gemaaltje is nagenoeg een kopie van die van de molen, dus kun je hier ook leuk zien wat er onderin de molen gebeurde.

Zaterdag 6 maart.

Vandaag staat de wind gunstig om m'n diploma op te halen.

Ziet er mooi uit, niet?

Zaterdag 13 maart.
Er staat een straf windje, twee volle en twee halve ervoor, en hij zet er de sokken lekker in.

Goede gelegenheid om eens te laten zien hoe de zwichtlijnen vast worden gemaakt [zwichten = zeil minderen. De zwichtlijnen houden het zeil strak op het hekwerk. Om te zwichten rol je een stuk zeil tot aan een van de zwichtlijnen op]. Op de molen worden allerhande slimme steken [knopen]gebruikt.

De zwichtlijnen zitten vast met een slipsteek [soort halve strik]. Zo kan alles snel los als het nodig is. Ik vind dat een leuke steek om te maken: Sla om-Trek aan-Maak lus-Trek vast- en klaar.

Zondag 21 maart.

Wij zijn niet de enigen die de molen geregeld bezoeken.

In de kap ligt het vol met braakballetjes.

Ik denk dat de inbraker een uiltje is, maar mijn collega Jan de vogelkenner vindt dat een torenvalkje (sperwer) meer voor de hand ligt. Ik zal eens speuren of ik een veertje kan vinden. Zo te zien wordt er niet genesteld.

Zondag 28 maart.

Verder op de nieuwe dijk wordt nog druk gewerkt. We maken een wandelingetje en schieten een doorkijkje. De molen draait ondertussen door met vier lege [alle zeilen opgerold]. We gaan maar snel terug. In het contract van een poldermolenaar stond altijd wel een bepaling dat hij binnen een paar honderd meter van de molen moest blijven (hoezo slavenbestaan), en dat vind ik wel een goed idee.